Nog maar kort geleden werden we opgeschrikt door de recall van de oranje Spaarleeuw van de ING. Een week of twee terug moest ING bekend maken dat de solar zaklamp, cadeau gedaan tijdens diverse spaaracties tussen 1 september 2010 en 31 januari 2011, brandgevaarlijk is.
Niet meer gebruiken mensen, waarschuwde de ING in advertenties en op zijn eigen website, en breng hem naar een gemeentelijk afvalpunt. Men kan het lampje niet inleveren bij een ING-kantoor, hoe klantvriendelijk (en oncontroleerbaar, want hoe is na te gaan hoeveel zaklampjes daadwerkelijk zijn ingeleverd?) Als goedmakertje ontvangen klanten een ANWB-cadeaucard ter waarde van 7,50 euro.
Prijs als boosdoener?
Het kan toch geen toeval zijn dat ING weer problemen met een premium heeft? In hoeverre speelt de bank hierin zelf een rol? We schreven eerder al dat we sterk het vermoeden hebben dat de prijs in dit hele verhaal de grote boosdoener is en ING voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten als het gaat om inkoop(procedures) van premiums – al dan niet ten koste van zijn leveranciers. Goedkoop is niet zelden duurkoop.
Imago
Een jaar geleden meldden we in PromZ Magazine over het ‘akkefietje’ met de ING-pennen die wel erg veel leken op de pennen van Prodir. Dit heeft nooit de consumentenmedia bereikt. Maar de onveilige Spaarleeuw en nu de onveilige zaklamp zijn bekend gemaakt in de dagbladen middels waarschuwingen met als afzender de ING-directie.
Het zoveelste premiumprobleem bij ING, een grote naam in het Nederlands bedrijfsleven, doet afbreuk aan het imago van het premium. En een goede reputatie komt te voet, maar gaat te paard. En dat valt de premiumbranche – terecht – zwaar. Want 99 van de 100 keer zijn premiums kwalitatief goed en effectieve middelen in de marketing- en communicatiemix.
