In Volkskrant Magazine stond recentelijk een column van Tobi Lakmaker met de prikkelende titel “Een chic woord voor kutcadeau”. Hij tracht in deze column duidelijk te maken dat hij een relatiegeschenk een kutcadeau vindt. Tevens beweert hij dat je “aan niemand met wie je een waardevolle relatie hebt, een relatiegeschenk overhandigt”.
Ik ben bang dat ik hier een semantische discussie ga voeren. Wat valt er allemaal onder een ‘relatiegeschenk’? Als ik mijn vrouw een mooi juweel cadeau geef – en ja, we hebben al tientallen jaren een zeer waardevolle relatie – dan zou je dat wat mij betreft een relatiegeschenk kunnen noemen. En dat bosje bloemen dat ik mijn moeder geef? Relatiegeschenk? Zou zo maar kunnen…
Natuurlijk weet ik ook wel dat de term relatiegeschenk veelal gebruikt wordt voor zakelijke relaties. Een relatie tussen werkgever en werknemer bijvoorbeeld of een relatie tussen bedrijf/merk en klant. Maar om die nu als niet waardevol te betitelen? Natuurlijk is er een enorm inhoudelijk verschil tussen een relatie tussen geliefden en de relatie tussen bijvoorbeeld werknemer en werkgever. Maar beide relaties zijn waardevol genoeg om die af te toe te bekrachtigen met een cadeau/relatiegeschenk.
Dat dit geschenk gewild moet zijn door de ontvanger is overduidelijk. Niet voor niets pleiten we binnen ons vak al jaren voor minder rotzooi en betekenisvolle cadeaus die langdurig gebruikt worden. Ons vak is gespecialiseerd in het bevestigen, onderhouden en bestendigen van relaties. De tijd van kutcadeaus zijn wij al lang voorbij. Aan mij en jullie de taak om hier de mensen buiten ons vak ook van de overtuigen.