8 ‘Grote Lul’ staat op het visitekaartje van Claus Roeting, eigenaar van de Duitse distributeur Crimex. Onconventioneel is in zijn geval een understatement. Het gesprek over zijn carrière is dan ook een performance en avonturiersverhaal in één. Van hoge bikinilijnen naar Love Parade, van 40 miljoen in aandelen naar faillissement: hij brengt het met verve. Maar achter de gekte en de chaos zit een man die nauwgezet de verkoopstatistieken bijhoudt en ziet bij welke klanten zijn werknemers de beste resultaten behalen. ‘Dat is mijn Duitse kant.’ Niet voor niets heeft hij na alles te zijn kwijt geraakt opnieuw een bloeiend bedrijf weten op te bouwen. ‘JE MOET ERVOOR ZORGEN DAT ZE JE ONTHOUDEN!’ Waar liggen jouw roots? “I k ben geboren en getogen in Peru. Mijn ouders waren Duits. Mijn vader was tijdens de oorlog in dienst geweest, maar toen Duitsland opnieuw een leger wilde formeren zei hij ‘dat nooit meer’. Een oom van hem werkte in Peru dus verhuisden mijn ouders daarheen en werd hij verkoper voor technologiebedrijf Robert Bosch. We hadden thuis personeel, een chauffeur, een kindermeisje... Ik ging naar een Duitse school en groeide tweetalig op. Ik realiseer me dat ik altijd een zeer bevoorrecht mens geweest ben. Toen mijn vader stierf op z’n 57ste gingen we terug naar Duitsland en vestigden we ons in Osnabrück. Ik was niet erg goed op school, niet in Peru en niet in Duitsland. Ik kon niet stilzitten! Nu noemen ze het ADHD, toen zeiden ze gewoon ‘hij is vreselijk’. Mijn moeder stuurde me naar Engeland om Engels te leren. Vervolgens liep ik een stage in de logistiek. Ik vond er niet veel aan. Maar toen moest ik het leger in en erna wilde ik wél studeren, gewoon omdat ik werken niet zo leuk vond! Ik wilde European Business studeren maar eigenlijk waren m’n cijfers niet hoog genoeg om meteen geplaatst te worden. Wat ik toen deed was bloemen voor het secretariaat meenemen en ze heel lief vragen of er niet toch een plekje voor me was als er bijvoorbeeld iemand uit zou vallen… Een paar weken daarna kon ik er aan de slag.” Bikinilijn “Ik kon in logistiek gaan werken maar ik dacht ‘er moet iets leukers zijn dan dat’. Belangrijk was dat ik lol had en dat ik CLAUS ROETING, OPRICHTER EN EIGENAAR CRIMEX, OVER ZIJN ENERVERENDE LEVENSLOOP geld verdiende en ik had een goed idee om beide te combineren. Duitse badmode voor vrouwen was begin jaren ‘90 recht toe recht aan, vooral degelijk. In Zuid-Amerika was dat heel anders! De bikini’s en badpakken waren hoog op de heupen uitgesneden, er was veel been te zien. Dat zou in Duitsland een beetje te veel van het goede zijn en nooit verkopen. Dus ik moest er voor de Duitse markt een beetje tussenin gaan zitten, iets meer bloot kon wel. Ik kon me natuurlijk verheugen op de fotoshoots! Ik ging naar Brazilië en samen met een vriend daar gingen we op zoek, via de Gouden Gids, naar iemand die samples voor de badmodelijn kon maken. We vonden iemand die goede kwaliteit leverde en na overleg zijn er een aantal duizend geproduceerd die ik weer in Duitsland verkocht. Maar, ik bood ze niet overal te koop aan: ze waren speciaal voor winkels met windsurf producten. Ook zei ik tegen de eigenaren: je mag ze niet voor minder dan de afgesproken prijs verkopen, anders koop ik de niet verkochte stuks terug tegen inkoopprijs. Dus voor hen was er geen risico. Ik wilde een exclusief merk creëren onder de naam Sea Breeze. Het liep hartstikke goed. Ik werkte toen nog van huis-uit. Hier was mijn bed en daar mijn tafel met een computer en een fax. Het faxapparaat stond altijd aan, ik wilde altijd reageren. Mijn vriendin werd er hartstikke gek van! We wilden een grotere collectie maken en ik ging weer terug naar Brazilië. Toen we bij het kantoor van de ontwerper aankwamen stond er politie voor de deur: er was ingebroken en alles was gestolen. Niet verzekerd natuurlijk, de man was failliet, dat avontuur was afgelopen.” 27 2024 - nummer 8 - promzvak.nl
RkJQdWJsaXNoZXIy NDcxNDY5