Zo ontstond het kaarsenbedrijf van Gerd Hädicke 9 net echt lijkend - laagje schuim. Ook produceren ze ‘rode wijn glazen kaarsen’ en Glühwein kaarsen. Naast normale tafelkaarsen en stompkaarsen in allerlei kleuren, zijn er bloemvormige kaarsen, slangen en draken kaarsen, herten en kabouters, kaarsen met houten pit die het geluid van knapperend vuur produceren, geurzakjes uit Grass - de stad van wereldberoemde parfumeurs -, er is wierrook en er staan flesjes met etherische oliën. Ook staan er kaarsen van ouderwets bijenwas en daarnaast die van ‘pure nature wax’, wat ons brengt op de kwestie duurzaamheid. “Normaliter worden kaarsen gemaakt van paraffine. Dat is een restproduct, iets dat automatisch ontstaat uit aardoliedestillaten. Je kan er niets tegen doen, het is er gewoon. Daarom juist denk ik dat het goed materiaal is om te gebruiken. Er is soja wax bijvoorbeeld, maar dat komt weer helemaal uit Amerika. Olijven wax vind ik beter. Het wordt gemaakt van het afval van olijven en je kunt het niet voor dierenvoer of iets anders gebruiken, dus dat vind ik duurzaam. Het is zo’n 25 procent duurder dan paraffine. Het probleem is dat je niet genoeg materiaal voor de hoeveelheid kaarsen die we produceren hebt.” Weinig concurrentie Hoe ben je op het idee van reclame dragende kaarsen terecht gekomen? “Het werd me een keer gevraagd, het kwam op mijn pad. Ik studeerde ook marketing, en met name de psychologische kant ervan fascineerde me: de reacties die bijvoorbeeld kleur, contrast en geur oproepen. Daar kon ik wel wat mee voor de zakelijke markt.” Hädicke laat voorbeelden zien: een ronde T-Mobile kaars zonder logo maar met precies die roze huiskleur. Het logo staat op de verpakking. “Deze kaars is trouwens geproduceerd in Oekraïne. Dat was geen probleem. We krijgen wat dat betreft heel selectief informatie. Tachtig procent van de Oekraïners produceert op honderd procent. De fabriek van deze kaarsen produceert bijvoorbeeld drie shifts per dag.” Voor Atelier Oblique, een parfumhuis in Berlijn, heeft hij voor elke letter van het alfabet een geurkaars ontwikkelt. Op de tafel staan kaarsen voor Bugatti, Gerry Weber, een Lacoste geurkaars met zwarte glazen houder met zilveren krokodil, Montblanc kaarsen en voor Amnesty International eentje met logo. “We hebben weinig concurrenten in dit veld. Voor veel kaarsfabrieken zijn de oplages voor de B2B te klein, voor ons is het juist een perfecte markt!” “Ik verkoop alleen aan consumenten op de vier grote kerstmarkten in Duitsland en hier in de winkel, het is heel kleinschalig. We hebben een uitgebreide catalogus maar geen webshop. Dit is een klein bedrijf. Ik heb hier drie mensen werken en drie op kantoor. En in de kerstperiode werk ik met studenten. We hebben hier onze fabriek met machines om (geur) theelichtjes, pilaar kaarsen en de bier- en wijnglazen te produceren, en verder werken we samen met verschillende fabrieken wereldwijd. Onze klanten komen grotendeels uit Duitsland maar we produceren ook voor een groot aantal Europese landen, waaronder Frankrijk, Spanje, België en Nederland.” Hädicke staat op en even later hoor ik een kreet uit de keuken komen: de wax is iets te vloeibaar geworden, maar even later laat hij me toch zien hoe je een gevlochten kaars maakt met dezelfde vlechttechniek als je bij haren gebruikt. Je kunt zien dat hij het handwerk nog altijd leuk vindt, al heeft hij er tegenwoordig bijna geen tijd meer voor. Hoe zie je de toekomst? “We blijven nieuwe producten ontwikkelen zoals we altijd hebben gedaan. Er komt altijd weer iets nieuws uit. Ik heb geen idee nog in welke richting dat uitgaat. Ik heb nooit een uitgestippeld plan gehad. Er was een tijd dat we drie shifts per dag produceerden en geparfumeerde kaarsen leverden aan bijvoorbeeld Bolsius en andere grote merken. Op een geven moment werd de productie van de geparfumeerde kaarsen beetje bij beetje overgenomen door grotere bedrijven die meer marketingbudget en meer macht hebben. Ik ben daar niet rouwig over, zo gaat het. Ik begon eenvoudig op de markt en nu is dit allemaal van mij, dat is goed.” Ten slotte, vind je het niet vervelend dat je zelf niet in staat bent te ruiken? “Nee. Zo gaat het prima. En soms is het beter niet te ruiken…” Olijven wax vind ik beter. Het wordt gemaakt van het afval van olijven en je kunt het niet voor dierenvoer of iets anders gebruiken, dus dat vind ik duurzaam. z 2022 - nummer 7 - promzvak.nl 17
RkJQdWJsaXNoZXIy NDcxNDY5