PromZ Vak 04-2015

z 2015 - nummer 4 - www.promz.nl 31 9 Bijna iedereen reageerde verbaasd. Dick van den Berg weg bij Prodir? Is-ie dan al aan zijn pensioen toe? Ja, het is niet anders. Hij vindt het zelf jammer. Hij had best nog een paar jaar door willen gaan. Maar afspraak is afspraak. Met 65 jaar is het stoppen geblazen. ‘Ik zal wel even moeten afkicken’ TEKST: KARIN SCHAPER “N u we net de moeilijke jaren achter de rug heb- ben en naar verwachting de premiumbudgetten weer gaan groeien, verlaat ik Prodir, helaas,” aldus Dick van den Berg. Hij had dat ‘feestje’ graag nog een paar jaar van dichtbij meegemaakt. Als je zolang in het vak hebt gezeten en zolang bij één onderneming – sinds 1999 is hij in dienst van Prodir en drie jaar later werd hij algemeen directeur – dan ben je wel vergroeid met het bedrijf en de mensen met en voor wie je werkt. “Maar de maatschappij verjongt, en dat zie je ook terug in het bedrijfsleven. De oudjes moeten plaats maken voor de jongeren.” Van den Berg blijft nog tot eind februari actief voor Prodir, maar in de tussentijd neemt Tom de Kleyn, die ook al heel wat jaren in dienst is bij de Zwitserse pennenfabrikant, in de functie van sales director de algemene leiding van Prodir Benelux over. Vreemdgaan Eerst maar eens een paar maanden niks doen, dat lijkt Van den Berg wel verstandig als hij voor de laatste maal de deur van Prodir achter zich dicht zal trekken. En dan – als pennenman in hart en nieren – aan de slag als adviseur voor andere suppliers met gere- nommeerde pennenmerken? Nee, antwoordt hij resoluut. Dat zou voelen als vreemdgaan! Hij blijft niet alleen een pennenman in hart en nieren, maar ook voor altijd een Prodir-man. “Het is een topbedrijf, met mooie pennen, goede marketing en goede prijzen. Mensen gaan minder schrijven, dat is gewoon zo. Dus pennen moeten zo mooi en prettig mogelijk zijn, want je moet die pen écht graag willen hebben .” Van den Berg wil best betrokken blijven bij het vak. “Aan sup- plierskant, want daar heb ik eenmaal al mijn ervaring en kennis opgedaan.” En in die tientallen jaren heeft hij ook wel wat ver- schuivingen meegemaakt. “De grote orders zijn zo goed als verleden tijd. Je mag tegenwoordig blij zijn met 5000 stuks. Ik Dick van den Berg verlaat Prodir hoor dat ook van collega’s. Er wordt misschien wel wat vaker besteld, maar die orders van 100.000 stuks komen nooit meer terug. Dat hoort bij deze tijd. Maar de omzet van vroeger haal je niet meer en de fabriek moet wel blijven draaien.” Opportunisme Uiteraard heeft Van den Berg ook verschuivingen in het distribu- teurslandschap aan zich voorbij zien trekken, niet in de laatste plaats door faillissementen. Van den Berg reageert teleurgesteld over hoe distributeurs hun suppliers in zo’n situatie voor de gek kunnen houden. “De leveranciers ondersteunen die distributeurs, krijgen vervolgens openstaande facturen niet betaald, terwijl die distributeurs in kwestie net zo vrolijk een doorstart maken. Ik ben loyaal, dat is gewoon zo, en ik verwacht loyaliteit terug. Ik vind dat je gemaakte afspraken moet nakomen.” “Helaas,” vervolgt hij, “is de supplier altijd de pineut als er pro- blemen zijn. De eindklant klaagt bij de distributeur en die roept de leverancier op het matje, ook als dat niet terecht is. Je gaat samen naar de eindklant om het probleem op te lossen en wordt daar als supplier soms ronduit voor schut gezet.” Het zal niemand verbazen dat Van den Berg deze vorm van opportunisme in de branche niet gaat missen, net zomin als het bestrijden van het namaken van Prodir-pennen, iets wat vooral een paar jaar geleden nogal ‘in de mode’ was. Van den Berg: “Bedrijven die adverteren met 5 dagen levertijd van Prodir- pennen? Dat kan niet, dat zijn dus niet onze pennen…” Wat hij dus wel gaat missen is duidelijk: die andere kant van het vak. “Omgaan met collega’s, het samenspel met gedreven, leuke klanten zoals een Webo of een Compacon, en zoveel anderen. Meedenken met distributeurs om de eindklant het beste resultaat te kunnen bieden. Ik zal wel even moeten afkicken. Maar daar heb ik mijn racefiets voor.”